ေမတၱာအက်ိဳး
ၿခံေရွ႕ကိုလွည္းရပ္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ကိုေက်ာ္လွတစ္ေယာက္ သြက္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ လွည္းေပၚမွခုန္ဆင္းကာ ဇနီးျဖစ္သူ မညြန္႔ရီလက္ထဲမွ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အခါလည္အရြယ္ သမီးေလးကို လွမ္းယူလိုက္ေလသည္ ။
" ညြန္႔....ဒါ ကိုကိုတို႔အိမ္ေလ.....သေဘာမက်ဘူးလား.... "
လွည္းေပၚမွအသာအယာဆင္းရင္း အိမ္ကိုအေသအခ်ာရပ္ၾကည့္ေနေသာမညြန္႔ရီကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ရင္း ကိုေက်ာ္လွ ထပ္ေမးလိုက္သည္ ။
" ကိုကိုဝယ္ထားတဲ့အိမ္ကိုသေဘာမက်ဘူးလား...ညြန္႔ "
" ေညာင္ပင္ႀကီးက အကိုင္းေတြက အိမ္ေရွ႕ကိုကြယ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရလို႔ပါ ကိုကို .... ကိုကိုသေဘာက်ရင္ ညြန္႔လဲသေဘာက်တာေပါ့... ၾကည့္ရတာ လူမေနတာၾကာၿပီနဲ႔တူတယ္... "
" ဟုတ္တယ္ညြန္႔.... ကိုကိုလဲ ေဈးခ်ိဳတာနဲ႔ဝယ္လိုက္တာ... ခုေခတ္မွာ ဒီလိုအိမ္မ်ိဳးကို ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ရဖို႔မလြယ္ဘူး... ေနာက္ၿပီး ကိုကို႔ဆန္စက္နဲ႔ကလဲ နီးတယ္ေလ "
" ၿခံထဲကၿခံဳေတြရွင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ရွင္းလင္းၿပီး ၾကည့္ေကာင္းမွာပါကိုကို "
" မပူနဲ႔...ကိုကိုစီစဥ္ထားၿပီးသား "
သမီးေလးကို မညြန္႔ရီလက္ထဲသို႔ျပန္ေပးလိုက္ရင္း လွည္းေပၚမွ ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ခ်ေနစဥ္ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္မွ လူရြယ္တစ္ဦးအေျပးအလႊားေရာက္လာကာ ကိုေက်ာ္လွကိုလွမ္းႏႉတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
" ကိုေက်ာ္လွ.... ကၽြန္ေတာ္ကမနက္ျဖန္မွေျပာင္းလာၾကမယ္ထင္ေနတာ... အိမ္ေရွ႕အိမ္ကိုလူသစ္ေတြေျပာင္းလာတယ္ဆိုၿပီး အေမေျပာလို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့တာ... ေပး...ေပး...ကၽြန္ေတာ္ကူသယ္ေပးမယ္ "
" ရပါတယ္ ကိုေသာင္း...ပစၥည္းကသိပ္မမ်ားပါဘူး... "
" ဟင္...အိမ္ေျပာင္းတာ ပစၥည္းေတြက ဒါအကုန္ပဲလား... "
" အိမ္ဝယ္ဖို႔ပဲ အဓိကထားၿပီးပိုက္ဆံစုရေတာ့ က်န္တဲ့အသံုးအေဆာင္ေတြမဝယ္ျဖစ္ဘူးဗ်ာ... "
" ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ... အခုအိမ္ပိုင္ၿပီပဲ...တျဖည္းျဖည္းစုဝယ္ၾကေပါ့ေနာ "
" ဟုတ္တယ္...ကိုေသာင္းေရ... ေအာ္...ဒါနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္... ဒါကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇနီး မညြန္႔ရီ....ဟိုက..ပိစိေကြးေလးက သမီးေလ... ညြန္႔ေရ... ကိုေသာင္းတဲ့ ... ဒီအိမ္ကိုသူရွာေပးတာေလ...ပြဲစားေတာ့မဟုတ္ဘူးညြန္႔ရဲ႕...ကိုကို႕မိတ္ေဆြ ကိုသူရရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲေပါ့ကြယ္ "
" ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့ရွင့္... ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္... "
" လာ...အမ... အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္... ကေလးေနပူေနဦးမယ္... ပစၥည္းေတြခ်ၿပီးသြားရင္ ကိုေက်ာ္လွတို႔ စားဖို႔အိမ္ျပန္ၿပီးစီစဥ္လိုက္ဦးမယ္ဗ် "
" ဟာ...မဟုတ္တာ....ကိုေသာင္းရယ္...အားနာစရာ "
" ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲဗ်ာ... အခုမွအိမ္သစ္ေျပာင္းလာၾကတာ ခ်က္ဖို႔ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္အဆင္ေျပပါ့မလဲ ..... မနက္စာေရာ..ညစာေရာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာပဲစားၾကပါဗ်ာ... အေမတို႔နဲ႔လဲ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႔ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေသာင္းရယ္... အခုလို လူမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းျဖစ္ရတာဝမ္းသာမိပါတယ္ "
-------------------
ၿခံထဲဝင္လိုက္ကတည္းက မညြန္႔ရီတကိုယ္လံုး ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသမီးေလးကို ေခါင္းမွပုဝါ ျဖဳတ္ၿပီး ၿခံဳေပးလိုက္မိသည္ ။ ၿခံထဲတြင္ အပင္ႀကီးဟူ၍မေတြ႕ရပဲ အိမ္ၿခံေထာင့္တြင္ ႀကီးမားသည့္ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္သာ ထီးထီးမားမားရွိေနေလသည္ ။ ေနေျပာက္ပင္ထိုးမေဖာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အကိုင္းအခက္မ်ားျဖာလ်က္ အရြက္မ်ားက အံု႔ဆိုင္းေနၾကေလသည္ ။ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ဖက္စာမွ်ရွိေသာ ပင္စည္ႀကီးက တုတ္ခိုင္ႀကီးမားလွၿပီး ေအာက္ေျခတြင္ သစ္ျမစ္မ်ားက ျဖန္႔က်က္ျဖာထြက္လ်က္ အေျမာင္းလိုက္ ေျမထဲသို႔ထိုးဝင္ေနၾကေလသည္ ။
" ညြန္႔ေရ...အိမ္ေပၚတက္ၾကရေအာင္ေလ "
" ဟုတ္ကဲ့...ကိုကို "
" အဲ့...ဝါး.... "
အိမ္ေပၚစတက္လိုက္သည္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသမီးေလးက ရုတ္တရက္ႏိုးလာၿပီး ထငိုေလေတာ့သည္ ။
" ကၽြတ္...ကၽြတ္..ကၽြတ္...အိပ္ပါကြယ္....သမီးေလးရယ္... "
မညြန္႔ရီေခ်ာ့သိပ္ေသာ္လည္း ျပန္မအိပ္သည့္အျပင္ ႏို႔ပင္မစို႔ေတာ့ပဲ မ်က္လံုးေလးမ်ားေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ဟိုဟိုသည္သည္ လိုက္ၾကည့္ေနေလသည္ ။
" သမီးေလး ေလမ်ားနာသလားမသိဘူးညြန္႔ေရ "
" တစ္လမ္းလံုးအေကာင္းပါကိုကိုရယ္.... ခုက်မွခ်က္ခ်င္းႀကီးထငိုတာ အငိုမတိတ္ေတာ့ဘူး.... ခရီးပန္းၿပီး မအီမလည္ျဖစ္ေနတယ္နဲ႔တူပါတယ္ "
ေကာ့လန္ထိုးကာ ငိုေနေသာ သမီးေလး၏မ်က္လံုးအစံုက အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္ ။
" အကိုနဲ႔အမ... ဘုရားစင္ကိုအရင္ ေရႊ႕ၿပီး ဘုရားပင့္လိုက္ရေအာင္.. "
" ေကာင္းတယ္ ကိုေသာင္းေရ .. ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာေတာ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မရွိဘူး....ပံုေတာ္ပဲပါတယ္ဗ် "
" ရပါတယ္အကိုရယ္.... ပံုေတာ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆင္းတုေတာ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ပဲေလ... "
" ညြန္႔ေရ...ခနေစာင့္ဦး...ကိုကို ဘုရားပံုေတာ္သြားပင့္လိုက္ဦးမယ္ "
ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ကိုေသာင္းတို႔လွည္းေပၚမွ လက္က်န္ပစၥည္းမ်ားကိုသယ္လာၾကၿပီး အိမ္ေပၚတြင္ေနရာခ်ထားလိုက္ၾကသည္ ။
" အကို... ဘုရားစင္ကိုဘယ္နားမွာထားမလဲ "
" အိမ္ဦးခန္းဆိုေတာ့ ဟိုနံရံမွာပဲ ထားလိုက္မယ္ဗ်ာ "
" အိမ္ဦးနတ္ေရာမေတြ႕ပါလား "
" ဘာကိုေျပာတာလဲကိုေသာင္း "
" ဟိုေလ... အိမ္ဦးနတ္ဆိုတာ အဘမင္းမဟာဂီရိကိုေျပာတာ "
ကိုေသာင္း၏စကားေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
" ကၽြန္မတို႔က ရတနာသံုးပါးကလြဲရင္ က်န္တာေတြကို မကိုးကြယ္ဘူးအကို "
" ဟင္...ဟုတ္လား... အကိုနဲ႔အမတို႔မွာ ရိုးရာနတ္ေတြဘာေတြမရွိၾကဘူးလား ... ဟိုဗ်ာ.. ပဲခူးတလိုင္းတို႔... မင္းႀကီးမင္းေလးတို႔ေပါ့...ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုရင္ ကိုးၿမိဳ႕ရွင္ကိုးကြယ္တယ္ေလ "
" ရိုးရာဆိုတာ အစဥ္အလာတစ္ခုပါကိုေသာင္း....၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ ဘာရိုးရာမွမရွိပါဘူး ... မကိုးကြယ္ေပမယ့္ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ကိုလဲ မေဝဖန္တတ္ပါဘူး... ေမတၱာပို႔တဲ့အခါတိုင္းျမင္အပ္မျမင္အပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ နတ္မင္းႀကီေလးပါး...၊ ေတာေစာင့္နတ္...ေတာင္ေစာင့္နတ္မွန္သမွ်ကို ေမတၱာပို႔ပါတယ္ "
" အကိုတို႔လင္မယားက လိုက္လဲလိုက္ပါေပတယ္ဗ်ာ...အခုမွပဲျမင္ဖူး ၾကားဖူးေတာ့တယ္ "
" အကို.....ခနေစာင့္ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ၿပီး ဘုရားစင္ဆင္ဖို႔သံသြားယူလိုက္ဦးမယ္.... ေရမန္းလဲယူလာခဲ့မယ္... "
" ေရမန္းကဘာလုပ္ဖို႔လဲ ကိုေသာင္း "
" အကို႔သမီးေလးအတြက္ေလ.. "
" ေနပါေစကိုေသာင္း...ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ပရိတ္ေရပါလာတယ္ခင္ဗ် "
" ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့... "
------------------------------------
ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘုရားစင္ျပင္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာက္ေတာ္ေရကပ္ၿပီး အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသို႔ ေမတၱာပို႔လိုက္ၾကေလသည္ ။
" ဝုန္း..... "
" ဝါး......ဝါး... "
အိမ္ေနာက္ဖက္မွ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႏွင့္အတူ ကေလးကစူးစူးဝါးဝါးထငိုလိုက္သည္ ။
" ကိုကို.... ဘာသံႀကီးလဲ "
" ကိုကိုလဲမသိဘူးညြန္႕... ကိုကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ ... တစ္ခုခုျပဳတ္က်တဲ့အသံပဲ "
" ျပဳတ္က်စရာလဲ ဘာပစၥည္းမွမရွိတာပဲကိုကိုရယ္... ညြန္႔တို႔ပစၥည္းေတြက အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာပဲရွိေသးတယ္ ...မဟုတ္မွလြဲေရာ... ဒီအိမ္မွာ ပေရာဂတစ္ခုခု...ဒါမွမဟုတ္ မကၽြတ္မလြတ္ေသးတဲ့သူမ်ားရွိေနမလားပဲ "
" ညြန္႔ကလဲကြာ....ရွိတယ္ဆိုဦးေတာ့ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေျခာက္လွန္႔ပါ့မလား "
" ေျပာလို႔႔ရမလားကိုကိုရယ္.... အစြဲရွိေနရင္ ေန႔ရယ္ညရယ္ ေရြးတာမွမဟုတ္တာ... ညြန္႔တို႔ကို ဒီအိမ္မွာေနတာမႀကိဳက္လို႔ ေျခာက္လွန္႔တာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ "
" ညြန္႔ကေၾကာက္လို႔လား "
" ညြန္႔ေၾကာက္တတ္တာ ကိုကိုဘယ္ႏွစ္ခါေတြ႕ဘူးလဲ... "
" ဟုတ္သားပဲ... ကိုကိုက စတာပါညြန္႔ရဲ႕....ေနဦး...ကိုကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ "
" သတိဝရိယေတာ့ထားသြားကိုကို... ရန္သူဆိုရင္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္တယ္ "
" ေအးပါမိန္းမရယ္.... "
အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္သို႔ ဝင္ၾကည့္ေသာ္လည္း ထူးျခားမႉကိုမေတြ႕ရေပ...။ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ မီးဖိုေခ်ာင္က တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေလသည္ ။ အိပ္ခန္းအတြင္းမွာလည္းဘာမွထူးျခားမႉမရွိေပ ။
" ညြန္႔ေရ...ဘာမွမရွိပါဘူးကြ... အသီးတစ္ခုခုေႂကြက်တာေနမွာပါ "
" ဟုတ္မွာပါ..ကိုကိုရယ္... "
မညြန္႔ရီက ကိုေက်ာ္လွကိုအလိုက္သင့္ျပန္ေျပာလိုက္ရေသာ္လည္း အနားတြင္လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာသကဲ့သို႕ ခံစားလိုက္ရသည့္အျပင္ ေပါင္ေပၚတင္ထားသည့္ သမီးေလးမွာ အတင္းရုန္းကန္ၿပီး စူးစူးဝါးဝါးငိုေလေတာ့သည္ ။ မညြန္႔ရီ၏ ခႏၱာကိုယ္တစ္ခုလံုး ၾကက္သီးမ်ားရုတ္တရက္ထလာကာ ေအးစက္သြားမတတ္ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ပရိတ္ႀကီးဆယ့္တစ္သုတ္ကို အသံထြက္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလေတာ့သည္ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညြန္႔ "
အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ ကိုေက်ာ္လွကို ဘာမွ်ျပန္မေျပာပဲ ေခါင္းခါျပလိုက္ကာ ရြတ္လက္စပရိတ္ကို ဆက္ရြက္ေနရင္း ငိုေနေသာ သမီးေလး၏ နဖူးကိုပြတ္သပ္ေပးေနေလသည္ ။ မညြန္႔ရီကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေက်ာ္လွသေဘာေပါက္သြားပံုရေလသည္ ။ ပစၥည္းမ်ားကိုေနရာခ်ရင္း ကိုေက်ာ္လွကိုယ္တိုင္ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ေနေလေတာ့သည္ ။
----------------------
ကိုေသာင္းတို႔အိမ္မွာ ညေနစာကိုစားၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုေသာင္း၏မိသားစုႏွင့္စကားစျမည္ေျပာကာ အေမွာင္မသမ္းခင္ အိမ္ျပန္လာၾကေလသည္ ။
" ကိုကို.... ဟိုေညာင္ကိုင္းႀကီးက အိမ္ေရွ႕ကိုကြယ္ေနေတာ့ ေမွာင္ရိပ္အရမ္းက်ေနတယ္ေနာ္... အိမ္မ်က္ႏွာစာကြယ္ေနသလားလို႔ "
" ဟုတ္တယ္...ညြန္႔ေျပာတာမွန္တယ္... ၊ မနက္ျဖန္က်မွ ကိုကိုၾကည့္စီစဥ္လိုက္ဦးမယ္ "
" ကိုကို..ညြန္႔တို႔ အိမ္တက္ဆြမ္းေကၽြးရင္းနဲ႔ ကမၼဝါရြတ္ခိုင္းရင္မေကာင္းဘူးလား "
" အိမ္တက္ဆြမ္းေကၽြးဖို႔အတြက္ ကိုကိုစီစဥ္ထားၿပီးသားညြန္႔ရဲ႕.... စပါးပြဲစားကိုခင္သိန္းဆီက ကိုကို႔ပိုက္ဆံရစရာရွိတာျပန္ေတာင္းထားတယ္... ဒီရက္ၾကားထဲျပန္ဆပ္မယ္လို႔ေျပာတာပဲ "
" ဘယ္ေလာက္ကုန္မွာမို႔လို႔လဲကိုကိုရယ္... သံဃာငါးပါးနဲ႔ အိမ္နီးနားျခင္းေလးပဲဖိတ္တာပဲဟာ "
" လက္ထဲမွာရွိတာေလးကို အေရးအေၾကာင္းသံုးဖို႕ထားရေသးတယ္ေလ ညြန္႔ရဲ႕...စားဖို႕ေသာက္ဖို႕နဲ႔ က်မ္းမာေရးကရွိေသးတယ္...၊ ကိုယ့္လက္ထဲမွာပိုက္ဆံမရွိရင္ အသိမိတ္ေဆြမရွိတဲ့ ေနရာသစ္မွာ ဘယ္သူ႕ဆီကေခ်းငွားလို႔ရမွာလဲကြယ္ "
" ဒါေတာ့လဲဟုတ္တာပဲ... ေရာင္းစရာ ေပါင္စရာ ေရႊတိုေရႊစေလးေတြကလဲ အိမ္ဝယ္တဲ့အထဲပါသြားၿပီ... ကိုကိုအစဥ္ေျပသလိုသာစီစဥ္ပါကိုကိုရယ္... "
" လာ...လာ... ညြန္႔ေရ...အိမ္ထဲဝင္ၾကမယ္... "
အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ဖေယာင္းတိုင္ျဖင့္ ဘုရားမီးပူေဇာ္ကာ မွန္အိမ္ကိုေရနံဆီျဖည့္ၿပီး မီးညႇိလိုက္ေလသည္ ။ မွန္အိမ္မီး၏အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ မညြန္႔ရီက ကေလးကိုႏို႕တိုက္ေနသကဲ့သို႔ ကိုေက်ာ္လွက အိမ္ေရွ႕ျပဴတင္းေပါက္နားတြင္ထိုင္ကာ ေဆးလိပ္ဖြာရင္း အျပင္ဘက္သို႔ေငးေမာၾကည့္ေနေလသည္ ။
အျပင္ဘက္တြင္ အေမွာင္သမ္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ေျမေအာင္းပိုးမႊားတို႔၏ ေအာ္သံတို႔က ေနရာအႏွံ႔မွထြက္ေပၚလာေနေလၿပီ...။ အံု႕မိႉင္းေနေသာ ေညာင္ပင္ႀကီးကိုတစ္လွည့္ အိမ္ေရွ႕ဝင္ေပါက္ထိတိုင္ေအာင္ အုပ္မိုးေနေသာ အရြက္မ်ားျဖင့္ေဝဆာေနသည့္ ေညာင္ကိုင္းႀကီးကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း ကိုေက်ာ္လွတစ္ေယာက္ ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနေလသည္ ။
" ညြန္႔..... "
" ရွင္...ကိုကို "
" ကိုကိုေတာ့ ေညာင္ကိုင္းႀကီးကိုဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူးကြာ "
" ခုတ္ေတာ့မခုတ္ပါနဲ႔ကိုကိုရယ္... ေညာင္ပင္တို႔ ကုကၠိဳလ္ပင္တို႔ကအပင္ႀကီးမ်ိဳးေတြေလ...၊ အေစာင့္အေရွာက္ရွိတာမရွိတာထက္ ညြန္႔တို႔မျမင္ရတဲ့အျခားဘဝကသူေတြ မွီခိုေနထိုင္ေနခဲ့ရင္ သူတို႔ေလးေတြသနားပါတယ္...။ ေနစရာအိမ္မရွိလို႔ ညြန္႔တို႔ေတာင္ အခက္အခဲျဖစ္ရေသးတာပဲေလ...သူတို႔ချမာလဲ ဒုကၡေရာက္ရွာမွာေပါ့ "
" ကိုကိုလဲညြန္႔ေတြးသလိုေတြးမိပါတယ္... ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔စဥ္းစားေနတာ...ညြန္႔သေဘာကေရာ "
" ညြန္႕ရဲ႕သေဘာဆိုရင္ေတာ့ ... သစ္သားေျခာင္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ... ခိုင္မယ့္ဝါးလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္တိုင္လိုေထာက္ထားလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ "
" ေဟ.... ဟုတ္သားကြ... ဒီေနရာမွာေတာ့ ညြန္႔က ကိုကို႕ထက္သာသြားၿပီ.... ကိုကိုလဲသေဘာတူတယ္... မနက္ျဖန္မနက္က်ရင္ ကိုေသာင္းကိုအကူအညီေတာင္းၿပီး ဝါးပိုးဝါးတစ္လံုးေလာက္သြားဝယ္ၿပီး ညြန္႔ေျပာသလိုလုပ္လိုက္မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ကိုကို... "
ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီမႉရသည္ႏွင့္ ကိုေက်ာ္လွက ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ေဆးလိပ္ဆက္ဖြာရင္း ေညာင္ပင္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္ေနမိေလသည္ ။ အလင္းေရာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ကိုေသာင္းတို႔အိမ္ႏွင့္ အျခားအိမ္မ်ားမွထြန္းညႇိထားေသာ မီးမွိန္မွိန္ေလးမ်ားမွအပ ရြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးေမွာင္မိုက္ေနေလသည္ ။ ကိုေက်ာ္လွတို႕အိမ္သည္ လမ္းထိပ္ဆံုးမွာ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အိမ္ေရွ႕ လွည္းလမ္းတစ္ဖက္တြင္ အိမ္ေျခဟူ၍မရွိပဲ လယ္ကြင္းမ်ားသာ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚရွိေနေလသည္ ။ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္တြင္ ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္ တဲသာသာအိမ္ေလးတစ္လံုးရွိေသာ္လည္း လူေနထိုင္သည့္ အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရေပ ။ အိမ္ေပၚမွ
ထြန္းထားေသာ မွန္အိမ္မီးေရာင္က ျပဴတင္းေပါက္မွ လွ်ံထြက္ကာ ၿခံဝင္းထဲသို႔ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သာ လင္းေနေပသည္ ။ ေပရွစ္ဆယ္မွ်က်ယ္ဝန္းေသာ ၿခံဝင္းက ေမွာင္မဲၿပီး အေရးအေၾကာင္းသြားလာဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိေနေလသည္ ။
" ညြန္႔ေရ "
" ရွင္... "
" ကိုကိုတစ္ခုစဥ္းစားမိလို႔ "
" ဘာလဲကိုကို...ေျပာေလ "
" ၿခံထဲမွာေမွာင္မဲေနေတာ့ အေရးအေၾကာင္းဆိုဘာမွမျမင္ရဘူးကြာ... ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္လဲေၾကာက္ရေသးတယ္ "
" ကိုကိုကဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ "
" ၿခံထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးထြန္းထားမလားလို႔ "
" ထြန္းခ်င္ထြန္းေလ...ကိုကို... အလင္းေရာင္လးရွိေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ... ဘုရားမီးပူေဇာ္ဖို႕အတြက္ ဖေယာင္းတိုင္ေတြဝယ္ထားတာရွိတယ္ေလ... ဘုရားစင္ေအာက္ကျခင္းေတာင္းထဲမွာရွာၾကည့္လိုက္ကိုကို "
ေသာက္လက္စေဆးလိပ္ကို ျပာခြက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ဘုရားစင္ေအာက္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ႀကိမ္ျခင္းေတာင္းထဲမွ ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ကိုယူကာ မီးညွိလိုက္သည္ ။ ဖေယာင္းတိုင္ကို ၿငိမ္းမသြားေစရန္ လက္ျဖင့္ကာရင္း ၿခံထဲသို႔ဆင္းကာ မီးထြန္းဖို႔ေနရာရွာေနေသာ ကိုေက်ာ္လွေခါင္းထဲသို႔ အေတြးတစ္ခုရလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဖေယာင္းတိုင္အလင္းေရာင္ကိုအားျပဳကာ ေညာင္ပင္ႀကီးဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေလသည္ ။ေညာင္ပင္ေျခရင္းသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေညာင္ပင္ကိုအေသအခ်ာၾကည့္လိုက္ရာ လက္တစ္ထြာမွ် ဟေနေသာ အျမစ္ဆံုသစ္ေခါင္းေပါက္ေနရာကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္ ။ ထိုသစ္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲသို႔ ဖေယာင္းတိုင္ကို
ေစာက္ထိုးအေနအထားျဖင့္ ဖေယာင္းစက္ခ်ကာ ဖေယာင္းတိုင္ယိုင္မလဲေစရန္ အေသအခ်ာစိုက္ထူလိုက္သည္ ။ ဖေယာင္းတိုင္အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေညာင္ပင္တစ္ဝိုက္ႏွင့္ ၿခံအတြင္းတြင္ လင္းသြားေလေတာ့သည္ ။ သစ္ေခါင္းထဲမွ ဖေယာင္းတိုင္မွာ ေလတိုက္ခတ္မႉမခံရေသာေၾကာင့္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ အလင္းေရာင္ကိုထုတ္လႊတ္ေပးေနေလသည္ ။ ကိုေက်ာ္လွက သေဘာက်စြာၿပံဳးလိုက္ရင္း ေညာင္ပင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ ကိုေက်ာ္လွတစ္ကိုယ္လံုး ဖိန္းရွိန္းသြားကာ ေမြးညင္းမ်ားေထာင္ထလာသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည့္အျပင္ ေညာင္ကိုင္းမ်ားလႉပ္ခါသြားသည္ကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ကိုေက်ာ္လွသေဘာေပါက္ကာ စီးထား
သည့္ဖိနပ္ကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ပစ္လိုက္ေလသည္ ။
" ဤေညာင္ပင္မွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ မျမင္အပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတို႔.... ကၽြႏု္ပ္သည္ ဤၿခံဝင္းႏွင့္ ဤအိမ္၏ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါသည္ ။ သင္တို႔အားမည္သည့္အေနွာက္အယွက္မွမေပးသကဲ့သို႔ ကၽြန္ုပ္တို႔မိသားစုအား သင္တို႔မွလည္း အေႏွာက္အယွက္မေပးၾကပါရန္ေမတၱာရပ္ပါသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေန႔စဥ္ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ႏွင့္ ပို႕သမွ်ေသာေမတၱာမ်ားကို သင္တို႔ရၾကပါေစ...၊ ဤေညာင္ပင္ကိုအစိုးရေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိပါကလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔တြင္ အမွားအယြင္းမ်ားရွိခဲ့ပါက ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ၊ သင့္အားလည္း ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ကိုအမွ်ေပးေဝပါသည္ ၊ ေမတၱာပို႔သပါသည္ "
" ေဝါ........ "
ေလျပင္းတိုက္ခတ္သကဲ့သို႔ တုန္ခါသြားေသာ ေညာင္ပင္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေက်ာ္လွတစ္ကိုယ္လံုးၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမိေလသည္ ။
" ကိုကို..... ကိုကို... "
အိမ္ေပၚမွလွမ္းေခၚလိုက္ေသာ မညြန္႔ရီ၏အသံေၾကာင့္ အိမ္ေပၚသို႔အေျပးအလႊားတက္သြားေလသည္ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲညြန္႔..... "
ကေလးကိုေပြ႕ၿပီး သိပ္ေနေသာ မညြန္႔ရီက ႏႉတ္မွျပန္မေျဖပဲ အိမ္ေနာက္ဖက္ဆီသို႔ ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္ ။
" ဘာလဲညြန္႕.... ဘာျပတာလဲ "
" ဟိုမွာေလ..... မျမင္ဘူးလား.... "
မညြန္႔ရီထံမွ ေလသံသဲ့သဲ့ျဖင့္လွမ္းေျပာရင္းေမးေငါ့ျပလိုက္သည့္ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ မွန္အိမ္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာ အရိပ္ႀကီးက နံရံေပၚတြင္ အထင္းသားေပၚေနေလသည္ ။ အရိပ္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေက်ာ္လွ ေနရာကို ဟိုေရႊ႕သည္ေရႊ႕လုပ္ၾကည့္သည္ ။ အရိပ္ကေနရာေျပာင္းမသြားေသာေၾကာင့္ မွန္အိမ္ကိုယူၿပီး ေနရာေရႊ႕ၾကည့္ျပန္ေလသည္ ။ အရိပ္ႀကီးက ေနၿမဲေနရာတြင္မေျပာင္းလဲပဲရွိေနသည္ ။
မွန္အိမ္ကို မူလေနရာတြင္ျပန္ထားကာ အရိပ္ႀကီးကိုေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ ရွည္ေျမာေျမာအရိပ္ႀကီးက လႉပ္ရွားလာၿပီး တစ္ပါတ္လည္သကဲ့သို႔ျဖစ္သြားသည့္အခါ လူသ႑ာန္ေပၚလာေလေတာ့သည္ ။
" ဟင္..... "
ကိုေက်ာ္လွအံ့အားသင့္သြားရင္း မညြန္႔ရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ မညြန္႔ရီက ထိုအရိပ္ႀကီးကိုမမွိတ္မသံုစိုက္ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္မွလဲ ေမတၱာသုတ္ကိုအသံထြက္ကာ မျပတ္ရြတ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အရိပ္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည့္အခါတြင္လံုးဝမေတြ႕ရေတာ့ပဲေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္ပဲ ။
" ညြန္႔....ဘာျမင္လိုက္လဲ "
မညြန္႔ရီက ခနဟူသည့္သေဘာျဖင့္ လက္ကာျပကာ ေမတၱာသုတ္ကိုၿပီးဆံုးသည္အထိရြတ္ေနေလသည္ ။ ေမတၱာသုတ္ၿပီးဆံုးသည္ႏွင့္ မညြန္႔ရီက ကိုေက်ာ္လွကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္ ။
" ကိုကိုေရာဘာျမင္လိုက္လဲ "
" ကိုကို...ကိုကိုျမင္လိုက္တာေျပာရမလား "
" ညြန္႔ေၾကာက္မွာစိုးလို႕မဟုတ္လား... ညြန္႔မေၾကာက္ပါဘူးကိုကိုရဲ႕... သမီးေလးကိုဒုကၡေပးမွာစိုးလို႔ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ေမတၱာပို႔ေပးေနတာ... "
" ဒါဆို...ညြန္႔ျမင္လိုက္တယ္ေပါ့...ဟုတ္လား "
" ကိုကို..... အဲဒီလူက ႀကိဳးဆြဲခ်ေသတာျဖစ္မယ္... အေပၚမွာႀကိဳးလိုအရိပ္ျမင္ရတယ္... အရိပ္ကၾကမ္းျပင္နဲ႔လြတ္ၿပီးလည္ေနတာ ကိုကိုအိမ္ေပၚတက္မလာခင္ကတည္းက...ကိုကိုလာမွ ေဘးေစာင္းအေနအထားျဖစ္သြားတာ "
" ညြန္႔ရယ္... ေစာေစာကတည္းက ကိုကို႕ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ပါေတာ့လား "
" ေခၚမလို႔ပဲကိုကို... သမီးေလးႏိုးသြားမွာစိုးလို႔ရယ္.... သူဘာလုပ္ျပဦးမလဲဆိုတာေစာင့္ၾကည့္ခ်င္လို႔အသာေလးၿငိမ္ေနတာ... "
" ငါ့မိန္းမကေတာ့ အာဂသတၱိပဲေဟ့ "
" ကိုကိုရယ္... ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့တရားေတာ္ထဲမွာလဲရွိတယ္ေလ.. မကၽြတ္မလြတ္ေသးတဲ့ နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝဆိုတာရွိတာပဲဟာ.... သူတို႔က လူေတြကိုေျခာက္လွန္႔တတ္ရံုကလြဲလို႔ ဘာမွလုပ္ႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရယ္... မေက်နပ္တာ...အကူအညီလိုတာကို သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ျပတာပဲဟာ... လွ်ာထုတ္ျပ...ျပဴးျပ...ၿဖဲျပလဲညြန္႔ကေတာ့ မေၾကာက္တဲ့အျပင္သနားမိေသးတယ္ "
" ညြန္႔ကေတာ့ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေကာင္းစစ္စစ္ပါပဲကြယ္..... "
" အဲဒါက ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ႕ အဆံုးအမေၾကာင့္ပါကိုကိုရယ္...ညြန္႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဗုဒၶစာေပေတြနဲ႔ရင္းႏွီးခဲ့တာေလ... ေဖေဖနဲ႔ေမေမက ညြန္႕တို႔ေမာင္ႏွမေတြကို အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္ေျပာတဲ့အခါ... အျခားပံုျပင္ေတြကိုဘယ္ေတာ့မွမေျပာဘူး... ၿပိတၱာျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း ၊ ငရဲက်ရတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုအၿမဲေျပာျပတယ္ ၊ ကံငါးပါးကိုမခ်ိဳးေဖါက္ဖို႔နဲ႔ သီလလံုဖို႔လဲအၿမဲမွာတယ္ ။ သီလရွိရင္ ဘယ္နာနာဘာဝကိုမွေၾကာက္စရာမလိုဘူးလို႔ေျပာထားေတာ့ ညြန္႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မေၾကာက္တတ္ေတာ့ဘူး.... ပရေလာကသားေတြရဲ႕ဘဝကိုသနားလာမိတယ္ ... "
" တကယ္ေလးစားဖို႔ေကာင္းတဲ့ မိေကာင္းဖခင္ကေမြးဖြားလာတဲ့ မိန္းမပီသပါေပတယ္ကြယ္... ကိုကို႔အတြက္ ဇနီးေကာင္းလက္ေဆာင္မြန္ပါပဲ "
" ကိုကိုကလဲ.... ကိုယ့္မိန္းမကိုကပ္ေျမႇာက္ေနျပန္ပါၿပီ "
" တကယ္ေျပာတာပါညြန္႔ရယ္...ကိုကို႔မိဘေတြလဲ ညြန္႔မိဘေတြလိုပဲ ကိုကိုတို႔ကိုငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အႏွစ္သာရနဲ႔ တရားေတာ္ေတြကိုယံုယံုၾကည္ၾကည္ကိုးကြယ္ဖို႕သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာလို႔ခံယူထားၾကၿပီး ပရိတ္တရားေတာ္ေတြကို အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ရြတ္ၾကေပမယ့္ တရားေတာ္ေတြရဲ႕အႏွစ္သာရကိုမသိၾကသလို ဌာန္ကရိုဏ္းက်က် ပီပီသသလဲမရြတ္တတ္ၾကဘူးညြန္႔ရဲ႕... အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ပုတီးစိပ္တာနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီလို႔ထင္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြတစ္ပံုႀကီးရွိေသးတယ္ ။ ပိ႗ကတ္သံုးပံုကိုအာဂံုေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြေတာင္ ရဟႏၱာမျဖစ္ႏိုင္ၾကတာကိုသိပ္မသိၾကဘူး... ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ဝတ္တိုင္း သူေတာ္စင္လို႔ထင္ေနၾကတယ္ ၊ ထက္ေအာက္ေယာဂီအဆင္ဝတ္တာနဲ႔ သီလလံုတယ္လို႔ထင္ေနၾကေသးတယ္ညြန္႔ေရ... အယူလြဲရင္ ဘုန္းႀကီးလဲသရဲျဖစ္သတဲ့.... "
" သမီးေလးႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္တုန္း ဘုရားရွိခိုးၿပီး အိပ္ၾကရေအာင္ကိုကို... "
" ေကာင္းသားပဲညြန္႔ေရ... "
ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဘုရားဝတ္ျပဳၾကေလသည္ ။
" ဝုန္း.... ဒုန္း... "
ဘုရားရွိခိုးေနစဥ္ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္မွ ဆူညံေသာအသံမ်ားကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကေလသည္ ။ မညြန္႔ရီက သမီးေလး၏ နားႏွစ္ဖက္ကို ေစာင္ျဖင့္အသာေထြးရစ္လိုက္ၿပီး ဆက္ၿပီးဘုရားဝတ္ျပဳလိုက္သည္ ။
" ေဝေနယ်သတၱဝါအေပါင္း က်မ္းမာၾကပါေစ...ခ်မ္းသာၾကပါေစ... ေဘးရန္ခပ္သိမ္းၿငိ္မ္းၾကပါေစ...ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ...သာသနာေတာ္ေစာင့္ နတ္မင္းႀကီးေလးပါးႏွင့္တကြ... ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ ရြာေစာင့္နတ္...ေတာေစာင့္နတ္...ေတာင္ေစာင့္နတ္... အိမ္ေစာင့္နတ္...ေျမေစာင့္နတ္ ...အာကာသစိုး..ရုကၡစိုး...အေပါင္းတို႔ႏွင့္အတူ...ဤအိမ္တြင္ရွိေသာ မကၽြတ္မလြတ္ၾကေသးသည့္ ပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတို႔အား ေမတၱာပို႔သပါသည္...ကၽြန္ုပ္တို႔ျပဳသမွ်ေသာကုသိုလ္အဝဝတို႔ကို သင္တို႔အားအမွ်ေပးေဝပါသည္...ေရာက္ရာဘံုဘဝမွ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစ.... အားလံုးၾကားၾကားသမွ်....အမွ်...အမွ်...အမွ်...ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့...... "
" သာဓု....သာဓု...သာဓု... "
" ဘံုး......ဘံုး.... "
အမွ်ေပးေဝၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ဘယ္လိုလဲဆိုသည့္သေဘာျဖင့့္ေမးေငါ့ျပလိုက္ၾကေလသည္ ။
" ကိုကို... အခုပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ နယ္နယ္ရရမဟုတ္ဘူးေနာ္.... ညြန္႔ထင္တာေျပာရရင္ ပရိတ္ႀကီးလဲမေၾကာက္...အမွ်ေဝတာလဲမယူတတ္တဲ့သူျဖစ္ေနမလားပဲ "
" ကိုကိုလဲညြန္႔နဲ႔အေတြးျခင္းတူေနတယ္ ...ေတာ္ေတာ္သဘာရင့္ေနတဲ့ပံုပဲညြန္႔ေရ "
" အိမ္မွာဆြမ္းေႂကြးလိုက္ရေအာင္ကိုကိုရယ္... "
" ကိုကိုစီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္...စိတ္မပူပါနဲ႔...မိုးလဲခ်ဳပ္ၿပီ...အိပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ကိုကို...သမီးေလးႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္တုန္းေလး အိပ္ရမွာ... "
မွန္အိမ္မီးေရာင္အား မီးစာခ်ကာ ေမတၱာသုတ္ကိုရြတ္ဆိုရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္ ။
-----------------------
" သား.... ေမာင္ေက်ာ္လွ... "
အိမ္ေရွ႕ကေခၚသံၾကားသျဖင့္ ကိုေက်ာ္လွလွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ အသက္ခြန္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ အဘိုးအိုတစ္ဦးက အိမ္ေရွ႕တံခါးဝသို႔ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ...။ မ်က္ႏွာစိမ္းအဘိုးအိုက ကိုေက်ာ္လွ၏အမည္ကိုဘယ္ပံုဘယ္နည္းျဖင့္သိေနသည္ကို စဥ္းစားမရသည့္ဟန္ျဖင့္ အဘိုးအိုကိုအေသအျခာစိုက္ၾကည့္ေနမိေလသည္ ။
" ငါ့သားက အဘကိုမသိေပမယ့္ အဘက ငါ့သားကိုေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ကြယ့္ "
" ဗ်ာ..... အဘကကၽြန္ေတာ့္ကိုသိတယ္...ဟုတ္လား... "
" ဟုတ္တယ္သားရဲ႕...သားတင္မကဘူး...သားရဲ႕ဇနီးမညြန္႔ရီကိုပါသိေနတာေပါ့ကြယ္ "
" ဒါဆိုရင္...အဘကကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အမ်ိဳးဘယ္လိုေတာ္စပ္ပါသလဲခင္ဗ်ာ...မသိလို႔ေမးမိတာကို စိတ္မရွိပါနဲ႕ "
" ေလာကမွာ လူတိုင္းက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္စပ္ေနၾကတာပါပဲသားရယ္....။ ပဌာန္းစက္ရွိၾကတာေပါ့...။ သံသရာရဟတ္ကိုအတူတူစီးေနၾကတဲ့သူေတြပဲကြယ္... "
" အဘ...အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ပါဦးခင္ဗ်ာ..... ေရေႏြးၾကမ္းေလးသံုးေဆာင္ပါဦး... "
" အိမ္ေပၚမတက္ေတာ့ပါဘူးသားရယ္... သားကိုအဘက ေျပာစရာေလးရွိလို႔လာခဲ့တာပါ "
ထူးဆန္းေသာအဘိုးအိုကိုယခုမွပင္ ကိုေက်ာ္လွ သတိထားမိသည္ ။ ယခုေခတ္တြင္ ေတြ႕ရခဲေသာ ကြက္တုံးအႀကဲ အနီေရာင္ကိုဝတ္ထားၿပီး ဖ်င္ပင္နီတိုက္ပံုကိုေသေသသပ္သပ္ဝတ္ထားေလသည္ ။ အနီေရာင္ေခါင္းေပါင္းစမွာ သစ္လြင္ေနၿပီး ေသွ်ာင္ထံုးမွာနက္ေျပာင္ေနေလသည္ ။ အသက္မည္မွ်ရွိၿပီကိုမူ ကိုေက်ာ္လွခန္႔မွန္းရခက္ေနေလသည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့....ေျပာပါအဘ... အိမ္ေပါက္ဝမွာရပ္ၿပီးစကားေျပာေနရေတာ့ အဘကိုသားက အားနာတာပါ... "
" ရပါတယ္သားရယ္... ဒီလိုကြ... သားတို႔အိမ္ေျပာင္းလာကတည္းကအဘေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၊ သားတို႔ေဘးမွာအေစာင့္အေရွာက္ေတြပါလာကတည္းက ငါ့သားနဲ႔သမီးကနယ္နယ္ရရမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အဘသေဘာေပါက္တယ္ကြယ့္... "
" ဗ်ာ....အေစာင့္အေရွာက္...သားတို႔မွာဘယ္သူမွမပါလာပါဘူးအဘ... "
" သားနားမလည္ပါဘူးကြယ္... အဘဆက္ေျပာျပမယ္... သားနဲ႔သမီးတို႔ ေမတၱာပို႔ၿပီး အမွ်ေဝၾကတဲ့တဲ့အသံကိုလဲ အဘေကာင္းေကာင္းၾကားပါတယ္...။ အဘလဲသာဓုေခၚႏိုင္လို႔ သားနဲ႔သမီးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္... အခ်ိဳ႕ကေမတၱာသာပို႔ၾကတာ... သက္ဆိုင္ရာကိုမပို႔တတ္ၾကေတာ့ သာဓုမေခၚႏိုင္ၾကဘူးကြယ့္... ေနာက္တစ္ခုက ဟိုေညာင္ပင္ႀကီးမွာ ဖေယာင္းတိုင္လာပူေဇာ္သြားတယ္မဟုတ္လား... "
" ဟုတ္ပါတယ္အဘ... ပထမေတာ့ အလင္းေရာင္လိုခ်င္လို႔ပါ....ေနာက္ေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ အေစာင့္အေရွာက္ကိုလဲ လႉတဲ့သေဘာနဲ႔ ေျပာမိတာပါ "
" ေကာင္းပါေလ့ကြယ္...၊ အဘ အေရးႀကီးတာတစ္ခုကိုေျပာခ်င္လို႔ပါငါ့သား... "
" ေျပာပါအဘ... "
" ဒီအိမ္ကိုမင္းေနမယ္လို႔စိတ္ကူးမိတုန္းက ေသေသခ်ာခ်ာမေလ့လာမစံုစမ္းဘူးလားကြယ့္... "
" မစံုစမ္းမိပါဘူးအဘ...သားမွာရွိတဲ့ စုေဆာင္းထားတာေလးနဲ႔ လံုေလာက္ေအာင္ဝယ္ရေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဝယ္လိုက္မိတာပါ...ဘာျဖစ္လို႔လဲအဘ "
" အဘေျပာစရာမလိုဘူး...သားလဲအေႏွာက္အယွက္ကိုမ်က္ျမင္ေတြ႕ၿပီးၿပီပဲ... မပူပါနဲ႔ငါ့သား... ငါ့သားတို႔ရဲ႕ ေမတၱာတန္ခိုးေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာကလာဖယ္ရွားေပးပါလိမ့္မယ္...တစ္ခုရွိတာက သားကအိမ္ရွင္ျဖစ္ေနေလေတာ့ သားကိုယ္တိုင္ မေနအပ္သူကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔ခြင့္ျပဳမွျဖစ္မွာ... "
" ဟုတ္ကဲ့ပါအဘ.... "
" အဘ.... အဘစားဖို႔မုန္႔ေလးေပးပါရေစအဘရယ္... ခြင့္ျပဳပါ "
" ငါ့သားကစားေစခ်င္လို႔လႉတာပဲကြယ္...အဘကလက္ခံရမွာေပါ့ "
ကိုေက်ာ္လွက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအျမန္ဝင္ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚမွဝယ္လာေသာ ဘီစကစ္မုန္႔တစ္ထုပ္အား ရိုရိုေသေသကမ္းေပးရင္း ကန္ေတာ့လိုက္သည္ ။
" သာဓု...သာဓု...သာဓုပါ..... အသက္ရွည္လို႔အနာမဲ့ၾကပါေစ... နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစကြယ္....ကိုင္း...အဘလဲျပန္ဦးမယ္.... ေအာ္....ငါ့သားေမာင္ေက်ာ္လွ "
" ဗ်ာ...အဘ... "
" သားတို႔အိမ္ေရွ႕မွာ ကြယ္ေနတဲ့ ေညာင္ကိုင္းႀကီးကို ခုတ္ခ်င္ခုတ္လိုက္ေနာ္...ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး... အဘတာဝန္ယူတယ္... အဘခြင့္ျပဳတယ္... "
" ဟင္... အဘက ဘယ္လိုလုပ္သိေနလဲအဘ "
" အဘျပန္လိုက္ဦးမယ္သားေရ... "
" ေနပါဦးအဘ...အဘက ဘယ္မွာေနတာလဲဟင္... "
ေျပာစရာရွိသည္မ်ားေျပာၾကားၿပီးလွည့္ထြက္သြားေသာ အဘိုးအိုက ၿပံဳးရင္း ေညာင္ပင္ႀကီးကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္ေလသည္ ။ ကိုေက်ာ္လွလည္း အံ့အားတသင့္ျဖင့္အဘိုးအိုကိုၾကည့္ေနမိေလသည္ ။
" ကိုကို.... ကိုကို "
" ဟင္..... "
" ဒီမွာဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ.... "
" ဟင္... "
" အိမ္တံခါးႀကီးလဲပြင့္လို႔ ... စကားေျပာသံၾကားလို႔ ထၾကည့္တာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္...ကိုကို... "
ကိုေက်ာ္လွယခုမွသတိထားမိေလသည္ ။ အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးပြင့္ေနၿပီး တံခါးဝတြင္ရပ္ေနေသာ မိမိအျဖစ္ကိုျပန္စဥ္းစားရင္း အိပ္မက္လား...တကယ္လားဆိုတာ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ မညြန္႔ရီကို အျဖစ္အပ်က္အားလံုးေျပာျပလိုက္ေလေတာ့သည္ ။
" ဟင္...ကိုကို.... ဒါဆိုရင္ ေညာင္ပင္က ရုကၡစိုးအဘေရာက္လာတာေပါ့...ဟုတ္လား... "
" ကိုကိုလဲ တပ္အပ္ေတာ့ေျပာမရဘူးညြန္႔ရယ္... ယံုရလဲခက္ခက္... ကိုကိုမ်ား အိပ္မက္ၿပီးေယာင္ေနတာလားမသိဘူး... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေညာင္ပင္ႀကီးမွာ မီးသြားပူေဇာ္လိုက္ဦးမယ္ကြယ္... "
" အို....ကိုကိုကလဲ...ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္... ေႁမြပါးကင္းပါးနဲ႔... "
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...စိတ္မပူပါနဲ႔ "
ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ကို မီးညႇိလိုက္ၿပီး ေညာင္ပင္ႀကီးဆီသို႔ထြက္လာခဲ့ေလသည္ ။ ေညာင္ပင္ႀကီးရွိရာသို႔႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ယၡင္ကမီးထြန္းထားခဲ့ေသာ သစ္ေခါင္းထဲတြင္ ဖေယာင္းတိုင္စိုက္ထူရန္ျပင္ဆင္လိုက္ရာ...
" ဟာ....... "
သစ္ေခါင္းထဲတြင္ ဘီစကစ္မုန္႔ထုပ္ေလးက ေနရာယူထားေလသည္ ။
" ဘုရားေရ.....တကယ္ဟုတ္ေနပါေပါ့လား.... "
ဖေယာင္းတိုင္မီးကို ေညာင္ပင္ေျခရင္းရွိ သစ္ျမစ္တြင္ ထြန္းညႇိလိုက္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ကန္ေတာ့လိုက္ေလေတာ့သည္ ။
" အဘခင္ဗ်ာ.... သားေမာင္ေက်ာ္လွႏွင့္ သမီးမညြန္႔ရီတို႕မွ အဘအတြက္ ဆီမီးပူေဇာ္လႉဒါန္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ.... "
" ရွဲ........ ေဝါ.....ေဝါ... "
ေလမတိုက္ပဲ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးလႉပ္ခါသြားသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေက်ာ္လွတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားပင္ ေထာင္ထလာေလသည္ ။ အိမ္ေပၚသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္စဥ္ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ေစာင့္ေနေသာမညြန္႔ရီ၏ အေနာက္မွ မားမားရပ္ေနေသာ မဲမဲသ႑ာန္ႀကီးကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရသျဖင့္ အိမ္ဘက္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလာခဲ့ေလသည္ ။
" ကိုကို....ဘာျဖစ္လာလို႔လဲဟင္ "
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးညြန္႔...ကိုကိုတို႔ဒီညမအိပ္ေတာ့ဘူးကြာ..... ေျခလက္ေဆးၿပီးတာနဲ႔ သမီးေလးကိုပါေခၚၿပီး ဘုရားရွိခိုးေမတၱာပို႕ၾကရေအာင္... "
မညြန္႔႔ရီကသေဘာေပါက္သြားသျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေလသည္ ။
" ေတာက္.... "
က်ယ္ေလာင္ေသာ တက္ေခါက္သံက အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္မွ ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႕သြားေလသည္ ။
" ဤအိမ္တြင္ရွိေနေသာ မကၽြတ္မလြတ္ေသးသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးခင္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိတ္ေဆြမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္...ရန္သူမ်ားမဟုတ္ၾကပါ...သင့္အားလည္း မေႏွာက္ယွက္ပါ... ၊ မၾကာခင္မွာ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဆိုျပီး သင့္ႏွင့္တကြ လူနတ္ျဗမၼာအေပါင္းအား ေမတၱာပို႔အမွ်ေဝပါေတာ့မယ္... သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ပါေစ... "
" ဒုန္း..... ခၽြမ္း.... "
" ညြန္႔ေရ...ေနာက္ေဖးဘက္ကအသံကြ.. "
" ေနပါေစ...ကိုကိုရယ္...သြားၾကည့္မေနပါနဲ႔... လုပ္စရာရွိတာသာလုပ္ရေအာင္.... "
" ေကာင္းၿပီညြန္႔ေရ....သမီးေလးကိုသြားေခၚလာခဲ့... "
" ဟုတ္ကဲ့...ကိုကို... "
--------------------------
သမီးေလးကို မညြန္႔ရီ၏နံေဘးတြင္ သိပ္ထားလိုက္ၿပီး သမာေဒဝနတ္မ်ားအားပင့္ဖိတ္ကာ ဘုရားကန္ေတာ့ သီလယူၾကေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ပရိတ္ႀကီးဆယ့္တစ္သုတ္ကို ဌာန္ကရိုဏ္းက်က် ၿပိဳင္တူရြတ္ဖတ္ၾကေလေတာ့သည္ ။
" ဘုံး.... ဒံုး....ဂြမ္း "
အိမ္ေနာက္ဖက္မွ ဆူညံသံမ်ားႏွင့္အတူ အိမ္ေဘးနံရံအား ထုႏွက္ေနသည့္အသံမ်ားကို ၾကားေနရေသာ္လည္း ဘုရားကိုသာအာရံုျပဳၿပီး ပရိတ္ေတာ္ကိုမျပတ္ရြတ္ဖတ္ေနၾကေလသည္ ။ ပရိတ္ေတာ္မ်ားရြတ္ဖတ္ျပီးသည္ႏွင့္ ေမတၱာပို႔အမွ်ေပးေဝလိုက္ၾကသည္ ။
" သာသနာေစာင့္နတ္မင္းႀကီးေလးပါးႏွင့္တကြ သာသနာေစာင့္နတ္....ေတာေစာင့္နတ္...ေတာင္ေစာင့္နတ္...ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္...ရြာေစာင့္နတ္....အိမ္ေစာင့္နတ္...လမ္းေစာင့္နတ္...ေျမေစာင့္နတ္...ေလေစာင့္နတ္..မီးေစာင့္နတ္..သစ္ပင္ေစာင့္နတ္.. အိမ္ေရွ႕ေညာင္ပင္ႀကီးတြင္ ရွိေနေသာ အဘႏွင့္... သာသနာအက်ိဳးကိုလိုလားေသာ သူေတာ္စင္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔အား ကၽြႏု္ပ္တို႔မွ ပင့္ဖိတ္ကာ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္...။ ဤအိမ္၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေက်ာ္လွ၏ ေနအိမ္တြင္ မလိုလားအပ္ေသာ မျမင္အပ္ေသာ အေႏွာက္အယွက္ေပးေနသည့္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကိုမဆိုတားဆီးဖယ္ရွားေပးေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား "
" ဝုန္း....... ဒုန္း.... ကၽြီ........ ေဖ်ာင္း... "
ပိတ္ထားေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးက အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ အလိုလိုပြင့္ထြက္သြားေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ၿခံတံခါးပြင့္သြားသံၾကားရၿပီးသည္ႏွင့္ တိတ္ဆိတ္သြားေလေတာ့သည္ ။ ေမႊးထံုေသာပန္းရနံ႔တို႔က အိမ္ထဲတြင္သင္းပ်ံ႕ေနသည္ကို ရႉရိႉက္မိသျဖင့္ ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာၿပံဳးမိၾကသည္ ။ သမီးေလးက မညြန္႔ရီ၏ နံေဘးတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဲပင္ ။
" ညြန္႕ေရ.... နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြကို ျပန္ပို႔ၾကရေအာင္ကြယ္.... "
" ဟုတ္ကဲ့ကိုကို... "
-------------------
" အကို..... ကိုေက်ာ္လွ...ကိုေက်ာ္လွ "
အိမ္ေရွ႕မွ လွမ္းေအာ္လိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္လွက အိမ္ေပၚမွလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေရနံဆီမီးခြက္ကို လက္မွကိုင္ထားေသာသူ၏ မ်က္ႏွာကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ကိုေသာင္းမွန္းသိလိုက္ေလသည္ ။
" ကိုေသာင္းလား.... "
" ဟုတ္တယ္အကို.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝင္ခဲ့ရမလား... အျပင္မွာအေမတို႔လဲပါတယ္ "
" ဝင္လာခဲ့ေလ...ကိုေသာင္း "
ကိုေသာင္းတို႔မိသားစု အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ေနရာထိုင္ခင္းစီစဥ္ေပးလိုက္သည္ ။
" ထိုင္ၾကပါ ကိုေသာင္း...အေမႀကီး...ေခါင္းရင္းမွာထိုင္ပါခင္ဗ် "
" ရပါတယ္သားရယ္... "
" အကို...ခုနကဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ "
" ဘာကိုလဲကိုေသာင္း "
" အသံေတြဆူညံေနလို႔ အကိုတို႔လင္မယားရန္ျဖစ္ေနတာထင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူၿပီးလွမ္းၾကည့္လိုက္တာ အကိုတို႔အိမ္မွာ မီးေတြကိုထိမ္လင္းေနတာပဲ....။ လူေတြလဲအမ်ားႀကီးဗ်... ေနာက္ၿပီး.... "
ကိုေသာင္းကေျပာလက္စကိုရပ္လိုက္ၿပီး သူ႕မိခင္၏မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။
" ေျပာစရာရွိတာေျပာပါကိုေသာင္း... "
" ဟိုဗ်ာ... ပုလိပ္ဝတ္စံုနဲ႔လူေတြေရာက္လာၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီးေခၚသြားတယ္ဗ်...အဲဒီလူ...အဲဒီလူက "
" ဆက္ေျပာေလကိုေသာင္း... "
" ကိုျမဝင္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္.... ကၽြန္ေတာ္မီးေရာင္နဲ႔ သူ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရတယ္... "
" ဗ်ာ...ဘယ္ကကိုျမဝင္းလဲ ကိုေသာင္း... "
ကိုေသာင္းကအိမ္တစ္ခုလံုးကို ထိတ္လန္႔စြာ ပါတ္ျခာလည္ၾကည့္ရင္း...။
" အကိုကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္... "
" စိတ္မဆိုးပါဘူးဗ်ာ... ေျပာမွာသာေျပာပါ "
" အရင္က ကိုျမဝင္းတို႔မိသားစု ဒီအိမ္မွာေနသြားတယ္ဗ်.... "
" ဟုတ္ကဲ့.... "
" သူ႕မိန္းမ မလွျမင့္က အျခားရြာက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေဖာက္ျပန္တာကို ကိုျမဝင္းသိသြားတယ္...မလွျမင့္ကိုတားေပမယ့္ မရေတာ့ဘူးဗ်.....မလွျမင့္က ဟိုလူနဲ႔ လိုက္ေျပးသြားပါေလေရာ... ကိုျမဝင္းႀကီးလဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ေဟာ...ဟိုက ထုတ္တန္းမွာ ႀကိဳးဆြဲခ်ၿပီးသတ္ေသသြားတယ္ဗ်... ဒီအိမ္မွာလင္စံုမယားဖက္ ေနလို႔ကိုမရဘူးအကို... အရင္ကလင္မယားလဲ ထြက္ကိုေျပးရတာဗ်... "
" ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီအေၾကာင္းေတြ အေစာကဘာလို႔မေျပာတာလဲကိုေသာင္း "
" အေမကေတာ့ တားပါေသးတယ္... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေငြလိုေနတာနဲ႔ ပြဲခေလးစားရမနည္းဘူးဆိုၿပီး အကို႔ကိုအတင္းထိုးေရာင္းမိတာပါ...ခြင့္လႊတ္ပါအကို "
" ရပါတယ္ဗ်ာ... ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ပံုဆိုရင္ေတာ့ ကိုျမဝင္းဆိုတဲ့လူလဲ ဒီအိမ္မွာမရွိေတာ့ပါဘူး... "
" ဟုတ္မယ္အကို.... သူ႔ကိုဖမ္းေခၚသြားတဲ့ ပုလိပ္ေတြကထြားထြားႀကီးေတြဗ်..... "
" ဟုတ္လား... "
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲျမင္တာမဟုတ္ဘူးအကို.... အကို႔အိမ္ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္.....လူေတြေတြ႕လား...အကိုနဲ႔မရင္းႏွီးေသးလို႔သတင္းေမးမလို႔ဝင္မလာရဲၾကဘူး.....သူတို႔အကုန္လံုးအစအဆံုးျမင္တယ္ဗ် "
" ဗ်ာ.... အဟုတ္လား...ကိုေသာင္း "
" ကၽြန္ေတာ္မညာပါဘူးအကို...အေမလဲျမင္တယ္... ေသွ်ာင္ထံုးႀကီးနဲ႔ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္က အကို႔ၿခံေရွ႕မွာခါးေထာက္ရပ္ၿပီး အဲဒီလူ...ကို...ကိုျမဝင္းကို အတင္းဆြဲထုတ္ခိုင္းေနတယ္... ၾကည့္ရတာ အေရးပိုင္မင္းပံုစံနဲ႕တူတယ္ဗ်... "
ကိုေသာင္းေျပာစကားကိုနားေထာင္ရင္း ကိုေက်ာ္လွက မညြန္႔ရီကိုလွမ္းၾကည့္ကာၿပံဳးျပလိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ကိုေက်ာ္လွႏွင့္ မညြန္႔ရီတို႔၏ သမီးေလး မခ်စ္ပို အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည္အထိ ထိုအိမ္တြင္ ဘာသံမွ်မၾကားရေတာ့ေပ.......
ေမတၱာလႊမ္းၿခံဳ သီလလံုၾကပါေစ
လြင္ဦးဟန္
(စပယ္ျဖဴမွကူးယူပါသည္)
Comments
Post a Comment